กรมกิจการผู้สูงอายุ (ผส.) ร่วมลงพื้นที่พบปะเยี่ยมเยียนชาวชุมชนบ้านหินลูกเดียว เเละชุมชนบ้านแหลมหลา (ท่าฉัตรไชย) อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต

วันศุกร์ที่ 16 พฤษภาคม 2568 เวลา 10.40 น. นายวราวุธ ศิลปอาชา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ พร้อมด้วย นายอนุกูล ปีดแก้ว ปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ นายธนสุนทร สว่างสาลี อธิบดีกรมกิจการผู้สูงอายุ นางพรนิภา มาสิลีรังสี รองอธิบดีกรมกิจการผู้สูงอายุ และคณะผู้บริหารกระทรวง พม. ลงพื้นที่พบปะเยี่ยมเยียนชาวชุมชนบ้านหินลูกเดียวเเละชุมชนบ้านแหลมหลา (ท่าฉัตรไชย) ซึ่งเป็นชุมชมชาวเลมอแกลน โดยร่วมรับฟังข้อมูลชุมชน พร้อมเยี่ยมชมวิถีชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์ชุมชมชาวเลมอแกลน อีกทั้งมอบเครื่องอุปโภคบริโภคที่จำเป็นและเงินสงเคราะห์ให้แก่ครอบครัวเปราะบางในชุมชน นอกจากนี้ ได้เยี่ยมชมพื้นที่บริเวณหลักหมุดเขตคุ้มครองชุมชนบ้านหินลูกเดียว (กลุ่มภูมิปัญญาสมุนไพรรักษาโรคและกลุ่มคนเปราะบางกลุ่มอาชีพประมงพื้นบ้าน) ณ ชุมชนบ้านหินลูกเดียว เเละชุมชนบ้านแหลมหลา (ท่าฉัตรไชย) หมู่ที่ 5 ตำบลไม้ขาว อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต

ชุมชนบ้านหินลูกเดียว หมู่ที่ 5 ตำบลไม้ขาว อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต มีจำนวน 54 ครัวเรือน ประชากร 199 คน เป็นชุมชนชาติพันธุ์ชาวมอแกลน มักตั้งบ้านเรือนอยู่ใกล้กับชายหาด บริเวณด้านทิศเหนือของเกาะภูเก็ต ที่ผ่านมา บ้านพักของชาวมอแกลนได้รับความเสียหายจากเหตุการณ์ธรณีพิบัติสึนามิเป็นส่วนมาก หลังจากนั้นได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานต่างๆ ในการสร้างบ้าน ทำให้ชาวมอแกลนในหมู่บ้านเกือบทั้งหมดได้ทำการวางผังและสร้างบ้านพักขึ้นใหม่ชุมชนบ้านหินลูกเดียว ได้รับการ “ประกาศเขตพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ชาวเลหินลูกเดียว ตำบลไม้ขาว อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต” ซึ่งถือเป็นพื้นที่คุมครองวิถีชีวิตชาวเล แห่งที่ 2 และเป็นพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์แห่งที่ 19 โดยได้ร่วมลงนามในหลักเขตพื้นที่คุ้มครองวิถีชีวิตฯ พร้อมด้วยหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขปัญหาให้กับชาวเล

ส่วนชุมชนบ้านแหลมหลา (ท่าฉัตรไชย) หมู่ที่ 5 ตำบลไม้ขาว อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต มีจำนวน 250 ครัวเรือน เป็นชุมชนชาติพันธุ์ชาวมอแกลน ที่เชื่อมกับแผ่นดินใหญ่ คือ จังหวัดพังงา จึงเป็นประตูเข้าสู่จังหวัดภูเก็ต ซึ่งภายในชุมชนมีกลุ่มชาติพันธุ์ชาวมอแกลนอาศัยอยู่ จึงมีวัฒนธรรมประเพณีที่แตกต่างจากชุมชนเมือง และมีภูมิปัญญาท้องถิ่นที่สืบทอดกันมารุ่นสู่รุ่น